Wiele osób nie wyobraża sobie mieszkania w domu bez psiego pupila. Czasami zażyłość między czworonogiem a człowiekiem staje się jednak zbyt duża i zwierzak, zamiast grzecznie spać na posłaniu, wciąż okupuje łóżko właściciela. Co można z tym zrobić?
Psia sierść na kanapie może być bardzo irytująca, nawet jeśli czworonóg jest przez nas rozpieszczany i traktowany niczym członek rodziny. Szczególnie mocno daje się we znaki wtedy, gdy akurat przyjdzie nam ochota na ubranie się w coś czarnego. Mając na uwadze przykre konsekwencje psiego leniuchowania na kanapie lub fotelu, staramy się go tego oduczyć. Niestety nasze zwierzę ani myśli zmienić swoje nawyki.Dlaczego tak się dzieje?
Psy, podobnie zresztą jak ludzie, uwielbiają wygodę. Zawsze więc miękka sofa lub fotel będzie dla nich czymś zdecydowanie bardziej przyjemnym niż podłoga lub dywanik. Zdarza się też, że zwierzęta traktują domowników tak, jakby byli członkami ich stada. Chcą więc możliwie najczęściej być blisko nich, otaczać się zapachami znanych im ludzi. Dowodem na to jest psie zachowanie, gdy nikogo nie ma w domu. Nawet bardzo dobrze wychowanemu czworonogowi zdarza się wówczas wejść akurat na ten fotel, na którym zwykle siada jego właściciel. To wyraz poszukiwania poczucia bezpieczeństwa, które dają zwierzęciu znajome zapachy. Niekiedy pies traktuje też miejsce na fotelu lub kanapie jako swego rodzaju punkt obserwacyjny, wzniesienie, z którego może swobodnie obserwować teren.
Kiedy twój pies traktuje twoje łóżko jak legowisko
Cóż 😂😂👌🐶 pic.twitter.com/oKplYsIK5J
— kate. (@luvmy1D_5SOS) June 6, 2016
Najłatwiej poradzić sobie oczywiście ze szczeniakiem. Młody pies jest bardzo pojętny i łatwo wyrobić w nim właściwe nawyki. Metoda jest prosta: nie należy pozwolić pieskowi na to, aby wdrapywał się na łóżko. Pod żadnym pozorem nie można również samemu go na nie wkładać. Niestety często to my sami przyczyniamy się do późniejszego kłopotu z psem wylegującym się na kanapie lub w pościeli. Nie przeszkadza nam bowiem obecność słodkiego szczeniaczka w takim miejscu, ale gdy wyrośnie z niego ważący 30 kilogramów dorosły pies – sprawa robi się trudniejsza.
Z dorosłym psem, w dodatku dużym i pewnym siebie, wypracowanie nawyku pozostawania na podłodze nie będzie już takie łatwe. Warto więc posłużyć się sprytnymi sposobami, które pomogą nam w tej nierównej walce.
Podstawową zasadą jest to, aby nie podchodzić do psa z krzykiem i złością. Takie działanie będzie miało znikome szanse na powodzenie. Nawet jeśli uda nam się coś osiągnąć, może być to kosztem powstania u zwierzaka innych problemów behawioralnych.
Zamiast tego postarajmy się, aby zwierzę samo zeszło z łóżka i, co również niezwykle istotne, zostało za to nagrodzone. Metoda przekupywania smaczkami da lepsze efekty, bo pomoże przyzwyczaić pupila do nagrody otrzymywanej za określony rodzaj zachowania – w tym przypadku będzie to zejście z łóżka na podłogę i pozostanie na niej. Później częstotliwość podawania czworonogowi smakołyków będzie mniejsza, a nawyk pozostanie. Proste, a bardzo skuteczne rozwiązanie.
Trzeba również zadbać o to, aby nasz pupil nie miał powodów do wchodzenia na łóżko. Wiemy już, że on, tak jak my, lubi się wylegiwać w miękkim i komfortowym miejscu. Wykorzystajmy tę wiedzę przy projektowaniu psiego legowiska.
Ważne, aby miejsce do spania dla psa znajdowało się w pobliżu fotela lub kanapy, na które dotychczas tak chętnie wskakiwał. Dobrze, aby było nieco wyższe i spełniało również funkcję wspomnianego „punktu obserwacyjnego”. Psiak musi mieć w nim miękki kocyk, poduszkę i zabawki. Należy nagradzać go wtedy, gdy zamiast na kanapie, znajdzie się na swoim nowym legowisku. Musimy też uzbroić się w cierpliwość i być konsekwentni w działaniach – tresura psa nie zawsze bywa łatwa.
